Zaterdag begonnen we er aan met 2 verkenningsrondes, de nota’s werden hier en daar nog aangepast. Dan naar de technische controle die heel vlot verliep omdat ze ons stilaan beginnen te kennen. Na de tc toch nog een laatste maal gaan verkennen om vooral de coupures nog eens te bekijken en een paar aanpassingen te doen. We hadden echt het gevoel dat onze nota’s top waren en zagen het helemaal zitten voor zondag. Dus wij gingen richting Zonnebeke, waar we konden overnachten bij onze co-pilote Sharon Verkempinck om dan s’ avonds met het VDL-team lekker te gaan eten in Ieper. Na een misschien iets te korte nachtrust gingen we richting Oekene om vol goede moed de strijd aan te gaan in onze klasse.
Met een beetje hulp…
Op kp1 waren we nog geen 30 seconden weg of de regendruppels vielen al op het raam. Lang duurde het niet voor we kennis maakten met het hele gladde asfalt waar ze ons voor hadden gewaarschuwd. De rest van de kp ging niet zoals ik het wou omdat ik vaak heel veel onderstuur had in de linkse bochten. Aan de tc-stop wisten we waarom, plat rechts vooraan. Voor de eerste maal een wiel gewisseld met het nodige gevloek omdat de krik er ook nog eens de geest aan gaf net toen het wiel gewisseld was. Dus even met een vriendelijke buurtbewoner hebben we de mini van de krik geduwd en raceten we snel naar kp2, wat ons nog net lukte binnen de tijd.
Game over
Kp2 besluiten we om vlot te rijden en zeker geen risico’s meer te pakken. Helaas, op het laatste lange rechte stuk richting finish, schakel ik op van 3 naar 4 maar de bak houdt er mee op. Vermoedelijk iets losgekomen aan de schakelkabels, dus einde verhaal en een grote teleurstelling rijker. Na onze goede seizoensstart die me stilaan al een beetje deed dromen van een mooi eindresultaat in 2024.
Dus eerst gaan we kijken wat er juist aan is en dan zien we wel wat er nog mogelijk is voor de rest van het seizoen. Hopelijk tot in Staden en/of Kasterlee.